Reisdagboek

Reisdagboek | In het reisdagboek volgen we de verhalen van Laura. Laura is een gepassioneerde backpacker. In 2012 maakte zij een mooie backpackreis door Zuid-Amerika. Lees hieronder haar eerste kennismaking met het indrukwekkendste, mooiste en meest veelzijdige continent van de wereld. 

Eerste reis naar Zuid-Amerika

Half december 2012 kwam ik aan in Rio de Janeiro. Ik was 26 en het was mijn eerste reis naar Zuid-Amerika. Het plan was om 4.5 week in Brazilië rond te reizen en oude klasgenoten op te zoeken. Deze oude klasgenoten had ik 3 jaar dáárvoor in Sydney, Australië leren kennen. Ik had destijds 2 maanden gestudeerd in Sydney en deze Brazilianen zaten bij mij op school. Het werd een soort reünie. Het grote voordeel van contact houden met oude reismaatjes/buitenlandse klasgenootjes etc, is dat je altijd wel ergens op de wereld een slaapplekje kan krijgen. Het enige wat je zelf moet kopen is een voordelig vliegticket. En dat deed ik dus ook...

Rio en Sao Paulo

In Rio de Janeiro was ik nog alleen, en verbleef ik in de wijk Ipanema in een gezellig hostel. Wat een prachtige stad is Rio toch met prachtige stranden en vriendelijke mensen. Na een week lang de ''highlights'' bezocht te hebben (Sugar loaf mountain, Christusbeeld, Favela tour etc) besloot ik om mijn eerste bezoek te gaan doen aan één van mijn oude schoolvriendinnetjes in Sao Paulo. Ik heb met mijn beste Portugees (ik had mezelf wat basis woorden aangeleerd) een ticket geboekt voor een busreis die kant op. Een reis van 6 uur, wat nog relatief kort is in vergelijking met de rest van de afstanden. Ik kwam ongeveer een paar dagen voor Kerst aan en werd opgehaald op het busstation door mijn vriendin. De dagen die daarop volgde verbleef ik bij haar thuis bij haar familie. Wat een ongelofelijke warme mensen. Behalve mijn vriendin sprak de rest van haar familie geen woord Engels, maar dat maakte niet uit. Ik werd liefdevol ontvangen! Sao Paulo is overigens geen stad om te gaan bezoeken als je er niemand kent. Het is vooral een industriële stad met weinig toeristische attracties en bezienswaardigheden. Hier en daar voelt het zelfs niet altijd even veilig aan. Maar ik was gelukkig met locals, dus niks aan de hand.

Een stadje in het zuiden van Brazilië

Na een paar dagen gezelligheid in Sao Paulo met mijn vriendin en een avondje lekker eten en drinken met oude klasgenoten uit Sydney vervolgde ik mijn reis naar Balneario Camboriu. Say what?! Dit is een stadje ten zuiden van Brazilië in de staat Santa Catarina. Het wordt niet zoals Rio door veel toeristen aangedaan, maar toch heeft dit stadje een sfeer van een gezellige badplaats met mooie stranden. Deze busreis duurde het dubbele van mijn reis van Rio naar Sao Paulo, maar gelukkig zijn de coaches prima te doen met airco's die voluit staan te loeien en ik kon mijn lange benen met mijn 1.78 prima kwijt. Aangekomen in Balneario werd ik opgehaald door mijn andere vriendin. Bij haar thuis ging ik Kerst en oud en nieuw vieren. Kerst met veel en heerlijk eten, en oud en nieuw op het strand. Wat een belevenis! Alles samen met haar familie en nog een gezamenlijke vriend van ons uit Chili.

Lekker eten en relaxen

De familie heeft lekker gekookt en na de feestdagen zijn mijn vriend uit Chili en ik een paar dagen richting Florianopolis gereden om een paar dagen te relaxen. Dit is een stadje ook gelegen in de staat Santa Catarina, en wordt ook wel ‘’Floripa’’ genoemd. Veel toeristen doen dit stadje aan ivm de stranden en het nachtleven. Nadat we weer terugkeerde in Camboriu was ik alweer ruim 3 weken in Brazilië en verlangde ik om nog meer van Zuid-Amerika te gaan zien. Ik had nog ruim 1.5 week, dus dat klinkt natuurlijk wel erg kort. Toch was het mogelijk om nog 2 andere landen aan te doen. Last minute kocht ik bustickets en ging ik de onderstaande route (overigens in mijn eentje, met toch nog weinig kennis van de talen) afleggen.

Porto Alegre, Montevideo, Buenos Aires, Iguazu

Balneario à Porto Alegre (Brazilië) à Montevideo (Uruguay) en Buenos Aires (Argentinië) en als laatste het hoogtepunt van de reis à de Iguazu watervallen. Nu begon (gevoelsmatig) het échte werk...lange busafstanden en vele uren onderweg. Het voelde fantastisch om onderweg te zijn!! Reizen maakt gelukkig, hoe je dat ook went of keert. Geen moment dat ik mij een moment ‘alleen’ heb gevoeld ondanks dat ik wel weer alleen was. Ik kreeg veel aansprak van voornamelijk locals en andere backpackers. Vanuit Camboriu ging ik mijn weg vervolgen naar Porto Alegre. Hier moest ik overstappen op mijn bus naar Montevideo in Uruguay. Na een dag en nacht in Porto Alegre te hebben doorgebracht (en mij stierlijk verveeld te hebben want deze stad is ook echt niks) pakte ik de nachtbus naar Montevideo. Geen idee meer hoe lang deze reis duurde, maar het maakte me niet uit.

Onderweg zijn

Ik kan als reislustig meisje ontzettend genieten van het gevoel van ‘onderweg’ zijn. Urenlang uit het raam kijken naar landschappen, muziek in mijn oren en alleen zijn met mijn gedachten… Na geen-idee-meer-hoeveel uren later kwam ik aan in Montevideo. Onderweg tijdens een WiFi moment heb een hostel geboekt. 3 dagen zou ik daar doorbrengen. Maar toch moet ik heel erg eerlijk bekennen dat deze stad mij erg tegenviel. Weliswaar dat ook meespeelde dat er een enorme muggen plaag aan de gang was. Dat was niet zo fijn zoals je kunt begrijpen. Na een halve dag op zoek te zijn geweest naar goedwerkende muggenspray en enkele wandelingen over het strand en een privé tour gedaan te hebben vervolgde ik mijn weg naar Buenos Aires in Argentinië! Ik keek ontzettend naar de stad uit vanwege de historische achtergrond. Ik nam de bus naar Colonia (het noorden van Uruguay) om vervolgens de ferry te nemen naar Buenos Aires.

Buenos Aires, wat een heerlijke stad!

Weer tijdens een wifi moment boekte ik een hostel. Bij aankomst in Buenos Aires keek ik al mijn ogen uit, wat een indrukwekkende stad die enorm rijk is aan historie, met Evita Perron en de ontvoeringen in de jaren ’70! Dat laatste is natuurlijk geen leuke gebeurtenis, maar je ziet het wel heel veel terug in de gebouwen en monumenten in Buenos Aires. Wie aan Argentinië denkt denkt uiteraard ook aan het eten van steaks! Wat heb ik daar (als vlees eter!) van genoten. De dagen in Buenos Aires heb ik genoten van de stad, het eten, leuke mensen en een tourtje hier en een tourtje daar. Sinds de jaren 70 zijn de ‘dwaze vrouwen’ nog iedere donderdag om 15.30 uur aan het demonstreren op ‘Plaza de Mayo’ m.b.t. de ontvoeringen. Klinkt inderdaad wat vreemd, maar ook dat is stiekem toch wel één grote toeristen attractie. Na mijn dagen in Buenos Aires nam ik mijn laatste bus naar mijn laatste toeristische bestemming. Eindelijk de watervallen van de Iguazu bewonderen. Deze watervallen vormen grootste complex van watervallen in Zuid-Amerika.

Onderweg en toch weer naar huis

Na zeker wel 20 uur (!!!) onderweg geweest te zijn, kwam ik eindelijk in Foz de Iguazu in Brazilië aan. Vanuit Foz kan je de Argentijnse en Braziliaanse kant bezoeken. Ik nam een taxi naar het park gelegen aan de Argentijnse kant. Ik heb de hele dag rondgewandeld, foto’s gemaakt en genoten. Het einde van mijn reis kwam in zicht.. Ik pakte het vliegtuig terug naar Rio de Janeiro waar ik nog 2 dagen verbleef om uiteindelijk weer naar Nederland terug te keren. Wat had Zuid-Amerika mijn hart gestolen. Wat een vriendelijke mensen, wat een heerlijk eten en wat een natuur en wat een heerlijke uitdaging is het om rond te reizen terwijl je de talen nauwelijks verstaat en spreekt en je toch bij wijze van een ijsje wilt bestellen. Dit was toch wel een taalbarrière en een taalcursus Spaans leren alvorens de reis begint is toch wel van harte aan te raden om het allemaal net wat soepeler te laten verlopen. Dit continent kreeg al snel een plekje in mijn hart.